آشنایی با سازمان های تخصصی بین المللی

بهره مندی از ظرفیّت های بین المللی و دانش فنّی کشورهای جهان در زمینه کشاورزی و استفاده از تجربه ها و دستاوردهای جوامع بشری نیاز به سازماندهی مناسب دارد. در این راستا گروه سازمانهای بین المللی، رسالت برقراری ارتباط با نهادها و سازمانهای بین المللی مرتبط با وظایف و مأموریت های وزارت متبوع را عهده دار است و تلاش می نماید از امکانات و اعتبارات سازمانهای مذکور به منظور اخذ کمک و مساعدت های فنّی و اجرای پروژه های مشترک بهره برداری نماید. همچنین ارتباط با موسسه های همکاری توسعه ای به منظور تبادل دانش فنّی از دیگر وظایف این گروه می­باشد و برای این منظور بررسی و شناسایی این دسته از سازمانها و ساماندهی همکاریهای چند جانبه و ارتباط با مجامع بین المللی نیز از جمله وظایف این گروه می باشد.

همکاری با سازمانهای تخصصی بین المللی و منطقه ای

v عضویت وزارت جهاد کشاورزی نزد ۳۰ سازمان و نهاد بین المللی (که ملزم به پرداخت حق عضویت سالانه خود نزد هر یک از سازمانها و نهادهای بین المللی می باشد):

o تعداد ۸ سازمان در گروه اول (که تامین و تخصیص اعتبار آن از سوی سازمان برنامه و بودجه پرداخت و انتقال آن به بانک مقصد توسط وزارت امور خارجه صورت می پذیرد)؛ از جمله مهمترین آنها می توان به عضویت در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، کمیسیون کنترل ملخ صحرایی در جنوب غربی آسیا (SWAC) و سازمان جهانی بهداشت حیوانات (OIE) اشاره نمود.

o تعداد ۲۲ سازمان در گروه دوم (که مسئولیت تامین و پرداخت آن به عهده سازمانها و معاونت های ذیربط وزارت جهاد کشاورزی می باشد.)

v همکاری وزارت جهاد کشاورزی با پنج سازمان تخصصی منطقه ای:

o سازمانهای همکاری های اقتصادی (اکو)

o مرکز بین المللی توسعه یکپارچه برای آسیا و اقیانوسیه (سیرداپ)

o سازمان همکاری های اسلامی

o گروه دی هشت

o گروه ۱۵

v همکارهای وزارت جهاد کشاورزی با سازمانهای تخصصی بین المللی:

o سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)

o سازمان عمران صنعتی ملل متحد (UNIDO)

o برنامه توسعه ملل متحد (UNDP)

o تسهیلات جهانی محیط زیست (GEF)

o برنامه جهانی غذا (WFP)

o صندوق بین المللی توسعه کشاورزی (IFAD)

o آژانس همکاری های بین الملی ژاپن (JICA)

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در شانزدهم اکتبر سال ۱۹۴۵ در قالب یک کارگزاری فنی و معتبر جهانی بنیان گذاشته شد. این سازمان وظیفه هدایت اقدامات بین المللی در جهت تحقق امنیت غذایی برای همگان از طریق ارتقاء سطح تغذیه و استانداردهای معیشتی مردم، اطمینان از ارتقاء میزان بهره وری در تولید و توزیع انواع محصولات غذایی و کشاورزی، همراه با بهبود وضعیت روستاییان را بر عهده دارد.

فائو به عنوان کارگزاری تخصصی سازمان ملل متحد، بستری بی طرفانه برای تمامی ملت ها به منظور گفتگو بر سر توافقات و سیاستگذاری لازم جهت غلبه بر گرسنگی در جهان را فراهم ساخته است.

دفاتر منطقه ای فائو بر اساس تقسیمات جغرافیایی:

۱- آسیا اقیانوسیه، ۲- خاورنزدیک و شمال آفریقا، ۳- آفریقا، ۴- آمریکای لاتین و کارائیب، ۵- اروپا

کمک‌های فائو به ایران براساس پیش‌نویس چارچوب برنامه کشوری (CPF) این سازمان است که حول چهار حوزه اولویت‌دار زیر انجام می‌شود:

• کشاورزی مبتنی بر پایداری زیست‌بوم و هوشمند به اقلیم

• امنیت تغذیه و خوراک مغذی و ایمنی غذایی

• توسعه روستایی فراگیر و تاب‌آور

• جامعه و اقتصاد دانش‌بنیان

پیش‌نویس چارچوب برنامه کشوری به صورت مشترک با دولت جمهوری اسلامی ایران و تحت راهبری وزارت جهاد کشاورزی تدوین شده است. چارچوب برنامه کشوری بستری را برای تعامل و در برگیری دیگر نهادهایی همچون وزارت بهداشت و آموزش پزشکی، وزارت نیرو، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و همچنین مؤسسات علمی و نهادهای و ساختارهای غیرمتمرکز و محلی فراهم می‌کند.

پروژه های همکاری مشترک وزارت کشاورزی با فائو تحت قالب های ذیل انجام می شود:

۱) پروژه های برنامه همکاری فنی (TCP)

– در این نوع پروژه کلیه هزینه های اجرایی بعهده سازمان فائو می باشد و سقف اعتبار آن به مبلغ ۵۰۰ هزار دلار است.

۲) پروژه های صندوق امانی یکجانبه (UTF)

− در این نوع پروژه کلیه هزینه ها توسط دولت یا دستگاه های ذیربط داخلی به سازمان فائو پرداخت می شود و از دانش فنی متخصصین بین المللی استفاده می شود.

۳) پروژه های صندوق امانی چندجانبه (MPTF)

− این نوع پروژه سازمان فائو از کشورهای کمک کننده (Donor Countries) جهت اجرای پروژه بهره می گیرد و هیچ بار مالی برای کشور اجرا کننده پروژه ندارد.

۴) پروژه های تله فود (Tele Food)

− پروژه هایی کوچک به منظور فقرزادیی و ایجاد اشتغال پایدار با مبلغ حداکثر ۱۰ هزار دلار از محل منابع مالی فائو می باشد.

۵) پروژه های برنامه همکاری های دولتی (GCP)

− هر برنامه ای که دولت کشور دیگری هزینه های پروژه اجرایی کشور دیگر را تقبل نماید اطلاق می شود.

۶) پروژه های برنامه همکاری جنوب- جنوب (SSC)

− در این پروژه کشوری به جهت دریافت خدمات فنی از کشور توسعه یافته و یا در حال توسعه با واسطه گری فائو اقدام می نماید. تامین هزینه های اجرای پروژه معمولا به عهده کشور درخواست کننده می باشد.

دفتر نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران نزد فائو/ رم:

جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۳۲ شمسی برابر با ۱۹۵۳میلادی عضو سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد ( فائو ) گردید و بر اساس سوابق موجود، این نمایندگی از سال ۱۳۵۳ برابر با ۱۹۷۴ تاسیس گردیده است و توسط سفیر و نماینده دائم که از بین متخصصین ارشد بخش کشاورزی انتخاب می گردد و معاونین وی اداره می گردد. سفیر نماینده کشور در سازمان های ملل متحد در رم بوده و ضمن حضور در نشست ها مواضع کشوری و منطقه ای را جهت لحاظ گردیدن در برنامه ها، سیاست گذاری های و پروژه های سازمان های مذکور ارائه می نماید. از سال ۱۳۵۸ تا به امروز نمایندگی کشور در سازمان های بین المللی مستقر در رم توسط ۸ سفیر و نماینده دائم اداره گردیده است.

سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)

سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) در سال ۱۹۶۶ تاسیس و در سال ۱۹۸۵ به یکی از آژانس های تخصصی سازمان ملل تبدیل شد. یونیدو با همکاری ۱۷۲ کشور عضو، مسئول ترویج توسعه صنعتی در جهان در حال توسعه می باشد. مقر این سازمان در شهر وین- اتریش قرار دارد. دفتر یونیدو در جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۹۹ با هدف پشتیبانی از اولویت های صنعتی دولت ج.ا.ایران و به منظور برقراری ارتباط نزدیک با وزارتخانه ها، ارگانهای دولتی و خصوصی، موسسات مدنی و تحقیقاتی و همچنین بخش خصوصی افتتاح گردید. برنامه جامع و برنامه کشوری یونیدو بر پایه شش زمینه همکاری راهبردی تنظیم شده است: ۱- جهانی شدن، ۲- توسعه منطقه ای از طریق تقویت صنایع کوچک و صنایع محلی، ۳- بهبود محیط کسب و کار و توسعه بخش خصوصی، ۴- مدرن کردن صنایع وابسته به کشاورزی، ۵- مسائل مربوط به انرژی، ۶-مسائل مرتبط با محیط زیست و مسائل آب و هوایی.

آژانس همکاری های بین المللی ژاپن (JICA)

دولت ژاپن به منظور ارتقای همکاری های بین المللی در زمینه توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورهای در حال توسعه، در اوت ۱۹۷۴ بر اساس قانون همکاری های بین المللی، مبادرت به ارایه کمک های ODA آژانس همکاری های بین المللی زاپن (جایکا) نمود. جایکا یکی از ارکان اجرایی رسمی توسعه ای زاپن است که هدف اصلی آن اعطای کمک های فنی به کشورهای در حال توسعه بر اساس تفاهامات انجام شده بین دولت ژاپن و دولت های درخواست کننده کمک می باشد.

کشور ژاپن بیش از ۴۰ سال است که به کشورهای در حال توسعه کمک های برون مرزی ارایه می دهد. این امر بعد از پرداخت خسارات جنگ جهانی به کشورهای جنوب شرق آسیا و با اعطای وام های رسمی به هند و پاکستان در سال ۱۹۵۸ شرع شد.

در سال ۱۳۳۷ در راستای اجرای موافقتنامه همکاری اقتصادی و فنی بین ایران و ژاپن دفتر آژانس جایکا در ج.ا.ایران تاسیس گردید.

پروژه های GGP

دولت ژاپن در راستای اهداف انسان دوستانه خود، کمک های اقتصادی و آموزشی در زمینه توسعه و در جهت مرتفع نمودن نیازهای متفاوت کشورهای در حال توسعه ارایه می دهد. هدف از اجرای پروژه های GGP

مرکز بین المللی توسعه روستایی یکپارچه برای آسیا و اقیانوسیه (CIRDAP):

مرکز توسعه روستایی یکپارچه برای آسیا و اقیانوسیه با نام اختصاری سیرداپ، مرکزی بین المللی و بین دولتی است که در سال ۱۹۷۹ تاسیس گردیده و مقر آن در بنگلادش است. تعداد ۱۵ کشور در حوزه آسیا و اقیانوسیه در این مرکز بین المللی عضویت دارند و ایران از سال ۱۳۸۳ عضویت این مرکز را پذیرفت. کشورهای عضو آن شامل: ایران، پاکستان، افغانستان، هندوستان، نپال، مالزی، اندونزی، لائوس، بنگلادش، تایلند، فیلیپین، سریلانکا، فیجی ، میانمار و ویتنا هستند. سیرداپ با سازمان خواروبار کشاورزی هم در ارتباط است.

اوراسیا:

موافقتنامه موقت تشکیل منطقه آزاد تجاری بین ج.ا ایران و پنج عضو اتحادیه اقتصادی اوراسیا یعنی روسیه، قزاقستان، ارمنستان، بلاروس و قرقیزستان منعقد شده است.

هدف از تشکیل اتحادیه اقتصادی اوراسیا:

- ایجاد فضای واحد اقتصادی

- توسعه بازارهای مشترک و دستیابی به حرکت آزاد کالا

- ترویج رقابت سالم در بازار مشترک

- سیاست های مشترک در کشاورزی ، انرژی ، فناوری و حمل و نقل

سازمان همکاریهای اقتصادی (ECO):

سازمان همکاری اقتصادی (اکو) به عنوان تنها نهاد منطقه ای که دبیرخانه آن در ایران مستقر می باشد، در واقع با سه عضو اولیه خود شامل ایران، پاکستان و ترکیه، در سال ۱۹۸۵ جانشین همکاری منطقه ای برای توسعه (آر. سی. دی) گردید. پس از استقلال کشورهای آسیای میانه و قفقاز نیز ۶ کشور آذربایجان، ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، قزاقستان، قرقیزستان به همراه افغانستان به این سازمان پیوستند. کشاورزی از جمله مولفه های اصلی اقتصادهای تقریبا تمام کشورهای عضو بشمار می آید

همکاری وزارت جهاد کشاورزی با اتحادیه اروپا در بخش کشاورزی:

بر اساس بیانیه مشترک آوریل ۲۰۱۶ میان جناب آقای دکتر ظریف، وزیر محترم امورخارجه جمهوری اسلامی ایران و خانم فدریکا موگرینی نماینده عالی اتحادیه اروپا و نایب رئیس کمیسیون اروپا در تهران انتشار یافت، که در بخش کشاورزی طرفین بر آمادگی همکاری در زمینه های کشاورزی و صنایع غذایی و کشاورزی با هدف بررسی روشهای تولید و فناوری، و نیز کمک به محصولات ایرانی جهت رعایت استانداردها و مقررات بازار اروپا تاکید نمودند، همکاری در این بخش بین وزارت جهاد کشاورزی با اتحادیه اروپا به عنوان یک بلوک واحد اقتصادی، جدای از مناسبات دوجانبه با هر یک از اعضای اتحادیه مذکور، طی سه سال اخیر (۱۳۹۶ لغایت ۱۳۹۸) همکاری موثری صورت پذیرفته است.

برنامه ی توسعه ی ملل متحد (UNDP):

برنامه ی توسعه ی ملل متحد (UNDP)شبکه­ی توسعه­ی جهانی سازمان ملل متحد را تشکیل می دهد. ما حامی تغییر و دستیابی کشورها به دانش، تجربه و منابعی هستیم که مردم را در ساختن زندگی بهتر برای خود یاری میدهند. برنامه­ی توسعه­ی ملل متحد در بیش از ۱۷۰ کشور و منطقه، کار میدانی میکند تا به آنها یاری نماید تا برای چالشهای توسعه­ای کشور خود، چاره­های مناسب را بیابند.